สามร้อยสามสิบห้า

แสงแดดยามเช้าสาดส่องเข้ามาทางหน้าต่างอย่างนุ่มนวล อาบไล้สตูดิโอให้กลายเป็นสีทองอ่อนๆ ฉันตื่นขึ้นมาพร้อมกับเสียงจอแจแผ่วเบาของเมืองเบื้องล่างและกลิ่นกาแฟคั่วสดใหม่ที่คุ้นเคยซึ่งลอยมาจากในครัว ฌอง-ลุคตื่นแล้ว แต่เขาปล่อยให้ฉันนอนนานกว่าปกติเพราะรู้ว่าฉันต้องการการพักผ่อนมากแค่ไหน ฉันพลิกตัว มือวางลงบน...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ